Er is een toenemende druk om stikstof(N)verliezen van de melkveehouderij in de veenweiden terug te dringen. Ambitieuze doelen voor N-depositie, chemische water kwaliteit en broeikasgasemissies zijn door de Nederlandse overheid opgesteld.
Er zijn diverse opties om N-verliezen van melkveebedrijven te beperken, maar tot nu toe is het een uitdaging gebleven om de bijdrage van N uit veenmineralisatie aan de gewasopname en bedrijfs-N-verliezen te beperken. Het hoofddoel van dit proefschrift was het beantwoorden van de vraag; Kan de N-kringloop van melkveebedrijven op veengrond in het Groene Hart verder worden gesloten door management aanpassingen aan de N-levering van de bodem en via het gebruik van andere graslandsoorten en gewassen, zonder een effect op de melkproductie?
Het onderzoek was gericht op de stikstoflevering van veenweidenbodems, op de mogelijkheid om met veredeling stikstofgehalten van Engels raaigras te verlagen, op het effect van smalle weegbree in grasland op de bodem-stikstofcyclus en op de teelt van lisdodde als veevoer op een vernatte veenweidenbodem. Met de uitkomsten van het onderzoek is een inschatting gemaakt van de effecten van bemesting aangepast aan de bodemstikstoflevering en van de teelt van laag-stikstof Engels raaigras, smalle weegbree en lisdodde op de stikstofkringloop en -verliezen van een gemiddeld melkveebedrijf.