Seed survival of Striga hermonthica is influenced by amendments of organic matter; however, the role of organic matter quality (C:N ratio) and mechanisms for enhanced seed decay are inadequately understood. In a field experiment, plots received a single dose of 6 t organic matter per hectare but with large differences in quality in terms of C:N ratio. Soil moisture, soil temperature and soil ethylene concentrations were measured, while buried nylon seed bags were periodically withdrawn from the soil and assayed for seed viability and germination. Organic matter amendments incorporated in the soil significantly depressed S. hermonthica seed survival. The effect was strongest with organic matter of high quality. Organic matter of low quality enhanced soil water content during the first five days after a rainfall event and resulted in a 0.5ºC lower soil temperature. The highest observed ethylene concentrations in the soil were between 2 and 3 ppm, high enough to stimulate S. hermonthica seed germination. Maximal seed germination in vitro was obtained after 48 h of exposure to 1 ppm ethylene. However, observed changes in seed germination and viability of retrieved seed batches (seed survival) did not correlate with soil ethylene concentrations. The latter in turn did not differ between qualities of the applied organic matter. Seed survival decreased with increasing time of burial, especially after 4-8 weeks. As S. hermonthica attachment mainly occurs during the first four weeks of the cropping season, the observed effect of seed decay may hardly be beneficial for the on-going cropping season. Nutrient release through decomposition of organic matter, enhancing decay of S. hermonthica seeds, is proposed as the probable cause of seed depletion in the soil.
Zaadoverleving van Striga hermonthica wordt beinvloed door toevoegingen van organische stof; the rol van organische stof kwaliteit (C:N ratio) en mechanismen voor een verbeterde zaadachteruitgang worden echter nog onvoldoende begrepen. In een veldexperiment kregen veldjes een enkelvoudige dosis van 6 ton organische stof per hectare maar met grote verschillen in kwaliteit in termen van C:N ratio. Bodemvocht, bodemtemperatuur en concentraties van ethyleen in de bodem werden gemeten, terwijl ingegraven nylon zaadzakjes periodiek uit de grond werden gehaald en werden onderzocht voor levensvatbaarheid en kiemkracht van het zaad. Toevoegingen van organische stof die ingewerkt waren in de grond verminderden zaadoverleving van S. hermonthica significant. Het effect was het sterktst met organische stof van hoge kwaliteit. Organische stof van lage kwaliteit verhoogde het bodemvocht gehalte tijdens de eerste vijf dagen na een regenbui en resulteerde in een 0.5ºC lagere bodemtemperatuur. De hoogst waargenomen ethyleen concentraties in de bodem lagen tussen 2 en 3 ppm, hoog genoeg om kieming van S. hermonthica te stimuleren. Maximale zaadoverleving in vitro werd behaald na 48 uur blootstelling aan 1 ppm ethyleen. Waargenomen veranderingen in zaadkieming en levensvatbaarheid van opgegraven zaad correleerden echter niet met ethyleenconcentraties in de bodem welke niet verschilden tussen de vorm van de toegediende organische stof. Zaadoverleving nam af met toenemende begraaftijd, zeker na 4-8 weken. Omdat aanhechting van S. hermonthica vooral tijdens de eerste vier weken van het groeiseizoen gebeurt, komt het waargenomen effect van zaadachteruitgang nauwelijks ten goede aan het lopende groeiseizoen. Het vrijkomen van nutriënten door decompositie van organische stof, wat de achteruitgang van S. hermonthica zaden verhoogt, wordt voorgesteld als de waarschijnlijke oorzaak van zaadachteruitgang in de bodem.